Commissie Voldoende water en droge voeten

Advies uit te brengen over het voorstel aan het AB om:
1. In beginsel het koersdocument te ondersteunen;
2. De aandachtspunten voor het koersdocument te onderschrijven;
3. In te stemmen met de bijgevoegde aanbevelingen aan de bestuurlijke werkgroep beregeningsbeleid en deze zo nodig te verrijken met de inbreng vanuit de commissie

1. De Waterbrief Dierenwelzijn opiniërend te bespreken n.a.v. een toezegging van de heer Tholen in de commissie BCF d.d. 18 juni. 
Dit is in lijn met de afspraak hierover met het AB.

1. De beantwoording op de artikel 58-vragen o.v.v. fractie Water Natuurlijk opiniërend te bespreken

Toelichting en debatvragen:
Water wordt een ”schaars goed”. Dat werd deze zomer nog eens pijnlijk duidelijk door de weersomstandigheden. Het gebruik van water, oppervlaktewater en/of ondiep gewonnen grondwater betekent vaak een aanslag op hetzelfde watersysteem. De gebruiker bovenstrooms benadeelt daarbij de gebruiker benedenstrooms of zorgt er eigenlijk (mede-veroorzaker) voor dat er benedenstrooms een tekort ontstaat. Immers, de beek valt eerder droog, dan wel het grondwater zakt te diep weg en wordt voor plant en dier onbereikbaar. Daarom moet er beregend, geïrrigeerd of in geval van droogvallende beken geïnjecteerd/aan het infuus gelegd worden. In de beantwoording van de artikel 58-vragen wordt het gebrek aan sturingsmogelijkheden onderkend.
Vraag rijst dan ook of het waterschap - naar voorbeeld van de rijksoverheid die een verdringingsreeks voor oppervlaktewatergebruik hanteert - niet een verdringingsreeks voor watergebruikers (zowel oppervlakte als grondwater) in het Dommelgebied moet worden opgesteld. Een instrument om in geval van watertekort te kunnen sturen in de toedeling van water voor gebruiksdoelen. Het argument in de beantwoording dat het grondwatersysteem trager werkt dan het oppervlaktewatersysteem, onderstreept net de behoefte om vooraf helderheid te geven over welke maatregelen in geval van droogte of watertekorten worden genomen en wat dat betekent voor de diverse gebruikers. Pas dan kunnen gebruikers tijdig anticiperen en in hun bedrijfsvoering rekening houden met beperkingen (bijv. voor beregening van voedergewassen of sportvelden). Een schaars goed beheren betekent voor een overheid als het waterschap zo goed mogelijk schaarste voorkomen en, als het dan toch optreedt, keuzes maken en die vooraf helder communiceren om verrassingen te voorkomen.
Voor de bespreking van dit onderwerp in de commissie VWDW worden de volgende vragen/stellingen ingebracht:

1. De aanpak vanuit het waterschap bestaat momenteel uit het uitrollen van de “droogteagenda” en de uitvoering van het “grondwaterconvenant”.
   Wordt door de commissie VWDV de voortgang van deze aanpak als voldoende beschouwd om problemen rond waterschaarste te voorkomen?
2. Het gebruik van oppervlakte- en grondwater is in de huidige situatie beperkt stuurbaar. De omzetting van grondgebruik van grasland in akkerbouw vergroot de inzet van water, waarbij geen sturingsmogelijkheden voor het waterschap beschikbaar zijn en degene die het eerste of het meeste water kan onttrekken – ongeacht gebruiksdoel – blijkbaar vrij spel heeft.
   Wordt door de commissie VWDV deze situatie voor de langere termijn houdbaar en wenselijk geacht?
3. In de beantwoording wordt gesproken over een door de provincie nog uit te werken droogteprotocol en een uitwerking door ons waterschap van een aanpak voor “extreme droogte” (beantwoording vraag 5). De situatie in het gebied van De Dommel wijkt hydrologisch echter sterk af van de situatie in de rest van de provincie en vergt mogelijk maatwerk.
   Wordt door de commissie VWDV bij de uitwerking van een aanpak voor “extreme droogte” de verkenning van de meerwaarde van de opstelling van een “water toedeling systematiek” voor haar beheergebied wenselijk, zo niet noodzakelijk geacht?